About me

Λέγομαι Μαρία Παπαδοπούλου , γεννήθηκα στις 25-10-1975 στον Πειραιά. Είμαι παντρεμένη και ασχολούμαι αποκλειστικά με τα δυο μου παιδιά και το σπίτι .Παρόλο που τελείωσα οικονομία και διοίκηση επιχειρήσεων το 1994 από τεχνικό  επαγγελματικό λύκειο, ελάχιστα ασχολήθηκα με τα λογιστικά. Δούλεψα σε γραφεία σαν γραμματέας ,σε εταιρείες ενοικιάσεως αυτοκινήτων, σαν πωλήτρια, σαν εργάτρια αλλά και σαν υπεύθυνη παραγωγής. Τυχεροί οι άνθρωποι που αγαπούν την δουλειά τους.Όσο θυμάμαι έγραφα, έγραφα στη λύπη ,στη χαρά , στο τραγούδι μου.

Πριν από περίπου πέντε χρόνια ήρθα αντιμέτωπη με ότι πιο δύσκολο μπορεί να βιώσει μια μητέρα. Το πρώτο μου παιδί  διεγνώσθη με Διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή. Μονομιάς  όλες μου οι λέξεις  γίναν  βαριές …προσπαθούσα να τις σύρω από μέσα μου και αυτές αντιστέκονταν με δύναμη. Και είχαν δίκιο …ποια λέξη μπορούσε να περιγράψει όλα αυτά που ένιωθα; Μετά από δυο χρόνια πήρα την ίδια διάγνωση και για το δεύτερο παιδί μου. Δεύτερη φορά οι ίδιοι εφιάλτες ,οι ίδιοι φόβοι να φυλακίζουν όνειρα , λέξεις.Μα προπάντων στερήθηκα την χαρά του να βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς το φόβο του τι θα γίνει αύριο. Ψάχνοντας λοιπόν να βρω τα μάτια των παιδιών μου, ψάχνοντας να βρω τη δύναμη να γίνω η μάνα που τους αξίζει βρήκα το νόημα σε όλες εκείνες τις λέξεις που φάνταζαν σε εμένα πελώριες και απόρθητες …ελευθερία, σεβασμός, αποδοχή, κατανόηση, πίστη, εμπιστοσύνη, μαγεία. Όλοι κρύβουμε λίγη  μαγεία μέσα μας, όλοι έχουμε μικρά ανεξερεύνητα μονοπάτια στην ψυχή μας γεμάτα θησαυρούς και φως.

Σιγά σιγά άρχισα να ξαναγράφω …γράφαμε παραμύθια με τον μεγάλο μου γιο για να αναπτύξουμε την φαντασία του ,το λεξιλόγιο, για να κάνει σωστή  χρήση προσώπων , χρόνων, σωστή σύνταξη και πάνω από όλα γιατί τα λάτρευε και ήταν εκείνες οι ολόδικες μας μαγικές στιγμές που μας έδεναν με μια αόρατη κλωστή πλεγμένη από νεράιδες.

Τα παραμύθια μου είναι γραμμένα για τα παιδιά μου, είναι όλα αυτά που θέλω να τους πω ,είναι η μαγεία που ανέθρεψα μέσα μου για χάρη τους. Όσο δύσβατοι κι αν φαίνονται κάποιοι  δρόμοι δεν φοβάμαι πια! Η αγάπη μας γεννάει θαύματα και τα μαγικά μας φίλτρα πιάνουν πάντα!!!

 Μαρία Παπαδοπούλου